Gedichten

Leven

Als een glas koel helder water,
Is je leven in 't begin.
Gulzig ga je er van drinken,
Slok na slok, met grote haast.
Dan ineens ga je beseffen....
't Is bijna op, hoe kan dat nou?
Waar heb ik het gelaten....
Wat is er mee gedaan?
Waarom was ik zo verkwistend?
Waarom niet rustig aan gedaan.
'k Moet zuinig zijn met het beetje dat nog rest.
De druppels die nog zijn gebleven
Zijn kostbaar, denk toch na!
En eindelijk heb je tijd te denken....
Wat is het doel, wat is de zin.
Hoe vul ik het laatste beetje in.

Levens gedicht door: Antje.

Tweeten