Gedichten

Moment in stilte

Ik kijk haar, voor het eerst in mijn leven, gevangen in een moment van stilte, aan.
Nu pas zie ik, wie zij werkelijk is.
-
Haar groeven spreken, haar lippen omringd door parelzweet
bewegen zenuwachtig op en neer.
Ook haar ogen dwalen, telkens weer.
-
Ineens dringt zij door, in mijn moment.
Ze kijkt mij vragend aan.
Diep ontroerd fluister ik haar toe:
“jij komt nooit meer alleen te staan.”
-
Mijn zus. Met wie ik alles deel,
zie ik - in mijn moment van stilte - ineens heel puur.
-
Nu pas zie ik haar angsten en sta ik open voor haar verdriet.
Ineens komt zij te voorschijn.
Vanachter haar in stilte opgebouwde muur.
---

© Ingrid van der Weegen.

Levens gedicht door: Ingrid van der Weegen

Tweeten