Gedichten

Ontmoeting

Alleen zittend op een bank in het park
Haar hoed afgenomen, een wandelstok nabij
Kijkt naar de hemel waar een vogel voorbij vliegt
Neemt alle tijd om de stip van de horizon te bereiken.

Ze sluit de ogen en ziet beelden voor zich
Het gezicht gereflecteerd door licht en schaduw
Langs haar hangende wangen vloeien bittere tranen
die zij laat ontsnappen in alle rust en met mij wilt delen.

De tijd heeft rimpels op haar huid gegraveerd
Groeven die herinneringen aan vroeger herbergen
Een voor een vertellen ze me een regel uit haar leven
Een afslag van de hoofdweg, zonder een woord te zeggen.

In eigen tempo staat de vrouw weer op, neemt
afscheid en geeft me klein stukje papier als cadeau
Nieuwsgierig vouw ik het open, lees een handgeschreven
Fijn dat je mij hebt ontmoet, het leven kan zomaar voorbij zijn.

Levens gedicht door: Catherine B.

Tweeten