Gedichten

Nachtmerrie

Majestueuze bergen
in de verte
Voor mij, grote velden
Ik ben aan het rennen, probeer aan iets te ontkomen
Waar ben ik, hoe ben ik hier gekomen?
Er heerst stilte, af en toe een zucht
Er hangt onheil in de lucht
De bergen veranderen van kleuren
Alle bloemen verspreiden angstige geuren
Waar moet ik heen, ik kan niet naar boven
Want grote vogels kijken kwaad uit hun ogen
Iets houdt mij tegen, opeens ben ik verstijfd
Alsof de dood mij heeft ingelijfd
Onder wordt boven, boven wordt onder
En hard begint het gedonder
De zon sterft langzaam uit
De bergen worden groter en zwart
Zwart als kruit
Bomen buigen met grote getallen
En dan begin ik met vallen

Opeens is er rust
Alsof door een engel gekust
Vage contouren worden scherpe randen
En plots voel ik twee zachte handen
Kou vloeit weg, warmte overspoeld

Rustig maar liever, het is goed!

Levens gedicht door: Alex Boelens

Tweeten