- Afscheids gedichten
- Dieren gedichten
- Haiku gedichten
- Liefdesverdriet gedichten
- Werk gedichten
- Actualiteits gedichten
- Beterschaps gedichten
- Christelijke gedichten
- Engelse gedichten
- Geboorte gedichten
- Huwelijks gedichten
- Kinder gedichten
- Levens gedichten
- Liefdes gedichten
- Moederdag gedichten
- Natuur gedichten
- Overige gedichten
- Overlijdens gedichten
- Paas gedichten
- School gedichten
- Sport gedichten
- Spreuken gedichten
- Verdriet gedichten
- Verjaardags gedichten
- Vriendschaps gedichten
- Vrolijke gedichten
- Ziekte gedichten
- Bekijk alle categorieën
Vader 2
Al wat hij was, ben ik geworden:
zijn weemoed, zijn herinnering.
Zijn handen met het zachte beven,
en langzaam zijn vertwijfeling.
Zijn stem wordt het, waarmee ik praat,
zijn eenzaamheid die ik beleef.
Soms voel ik ze, al is het even,
zijn ergernis die door mij gaat.
Onlangs is ‘t tot mij doorgedrongen
dat hij heel traag in mij ontstaat,
en dat hoe langer ik zal duren,
hoe verder dat dit leven gaat;
er 's morgens in de glans der spiegel,
als vroeger weer mijn vader staat.
Totale waardering: 9 (4 stemmen)
gedichten over herinnering
gedichten over beven
gedichten over zijn stem
gedichten over gelijkenis
Heb jij genoten van het Vader 2 gedicht? Help ons mee!
Bekijk en beoordeel gedichten. Registreer jezelf en voeg zelf een gedicht toe!
Reacties op gedicht 'Vader 2'
Melden
Op 19-01-2014 schreef hans winter:
moge je zo
gemoedelijk doende
langs je levenslijn je beider
liefde open zien
komen.
groetje,
hans
Melden
Op 19-01-2014 schreef Han Messie:
Ik kan me dit indenken. Hoe ouder je wordt, hoe sterker de eigenschappen van je ouders of voorzaten in je herkenbaar worden.
Reactie plaatsen
Nog makkelijker en eenvoudiger reageren? Meld je snel aan!
| Meer van Pierre Van Laeken | |
| › Lente | |
| › Kerst avond | |
| › Regen | |
| › Novemberlied | |
| › Angst | |
| › Is het niet mooi? | |
| › Schommelpaard | |
| › Alzheimer 1 | |
| › De vrede van toen | |
| › Alzheimer |
