Gedichten

De muis

De man had ooit een leuke spelende huismuis en dat was zijn troost en zijn leven. Verder had de man niemand behalve een verre vriend die hij alleen maar opbelde zo eens per jaar met zijn gewichtige en loodzware grijze telefoon met draaischijf met alle nummers erin.
Nu het was vlak voordat de winter aanbrak toen hij zag dat zijn huismuis achter de kachel kroop. Sinds die dag liet de muis geen teken van leven meer zien.
De man vroeg nu elke dag aan de muis:,Huismuisje kom toch vanachter de kachel vandaan!
Maar de muis antwoordde niet en liet geen teken van leven achter.

De man belde wanhopig zijn vriend en vroeg hem om raad.,Oh klaagde de man, er is geen muisje meer en nu ben ik bang dat hij verbrandt is achter mijn al brandende kachel in de winter.
,Blijf smeken en blijf vragen of het muisje terugkeert vanachter de kachel adviseerde zijn vriend.
En weer vroeg de eenzame man of het muisje toch niet tevoorschijn wilde komen.
Hij zou hem een gebakje geven.
,Oh muisje kom toch vanachter de kachel vandaan!
Maar het muisje liet hem niet zien en het was al midden in de winter.

De volgende dag belde hij weer zijn vriend in tranen en hij vroeg of er nog hoop zou zijn voor het muisje.
Nu zei zijn vriend of je doet de kachel uit en dan zul je van de kou sterven maar springt de muis uit blijdschap op je schoot denk ik, of als je voor je eigen veiligheid veel geeft en dus voor de veilige weg kiest dan gooi je drie koude druppels water op de muis achter de kachel en dan schrikt hij misschien en komt uit zijn winterslaap en springt in blijschap voor jou van achter de kachel vandaan.

De man wist niet te kiezen en koos toch maar uiteindelijk voor de veiligste weg. Hij vulde drie theelepels met een druppel koud water en wierp de koude waterdruppels achter de kachel. Maar hij hoorde het muisje niet meer.
Ook probeerde hij het met kaasblokjes achter de kachel waar hij geen hand voor ogen kon zien, zo donker was het daar.
Hij kon zijn lieve muisje niet voelen.
Als hij droomde de volgende nacht zag hij een muizenstaart van achter de kachel vandaan komen en dat gaf hem een beetje hoop nog.

Na een jaar toen hij niet meer geloofde dat het muisje nog leefde en de kachel uit was kroop er een muisje vanachter de kachel en het was zijn geliefde muisje.

Het muisje was toch nog teruggekomen maar o help wat was het muisje toegetakeld door het verschrikkelijke vuur en roet van zijn kachel!
Het muisje zat onder de roet en in zijn staartje zat een knoop.
Het muisje vertelde hem dat hij in de schoorsteen was gekropen omdat daar een verstopping in zat. En hij alle proppen papier daar had doorgeknaagd.
,Als ik dat niet had gedaan zei de muis dan was jij mijn lieve vriend vergast.

De muis,de eeuwige hemelse muis, het leek wel of hij wilde huilen, springen kon hij niet meer goed, in stilte moest hij knagen, zijn ene voetje was verlamd en hij kon slechts nog zwaar piepen, stierf kort daarop op de schoot van de eenzame man. Zijn laatste woorden waren dat hij straks in de hemel voor ons allemaal zal bidden tot God.
De man bleef achter met een korst brood nog voor zijn muis nog onaangeraakt en zijn grijze telefoon voor zijn verre vriend.

Liefdes gedicht door: cornil

Tweeten