Gedichten

Duifje

Duifje, duifje, zo alleen,
waar is jouw vrouwtje toch gebleven?
Zeg me, waar ging ze toch heen?

Altijd kom je bij mij eten.
Alle dagen, steevast weer.
En ik leg voedsel voor je neer.

Dankbaar pak je dan je zaadjes,
steeds nieuwsgierig wat ik doe.
Je bent zo mooi, oplettend kijk ik toe.

Nog twee duifjes komen eten.
Je wilt zo heel graag bij ze zijn.
Zij verjagen jou, vinden het niet fijn.

Het mannetje pikt naar jou.
Doet je soms pijn.
Zou hij soms jaloers kunnen zijn?

Want duifjes zijn zo trouw.....
Ik denk, hij hoeft niet bang te zijn.
Jij zoekt alleen jouw eigen vrouwtje.

Waar zou ze nu toch zijn?

Antje.