Gedichten

Vogels

Twaalf pootjes, twaalf vleugels,
hier en daar wat geel erbij.
een zwart fluwelen mutsje,
heel voornaam.
Zes mezen komen eten,
allemaal tesaam.

Op en neer, en heen en weer,
kom en ga
soms ondersteboven
doen ze elkander na.
't Is één groot feest,
en ik geniet het meest.

Dan in één roetsj......
naar de overkant.
Naar Rikus: “Kom jongens,
hij heeft pindakaas, zo lekker!”
Ik kijk het lachend aan.

Dan is daar plotseling.
Die kleine roodborst.
Zo trots en mooi.
Hij duldt geen andere vogels,
om zich heen, altijd is hij alleen.

Hij voelt wel dat ik kijk.
Maar gaat niet weg.
Hij maalt er niet om,
“Wat denk je mens,
ik ben heus niet dom.”

Antje.

Natuur gedicht door: Antje.

Tweeten