Gedichten

De spiegel

Op het einde van het jaar,
kijk ik hier altijd even naar.
Het is een omkijken in de tijd,
ben ik niet de juiste richting kwijt.

Ik kijk mezelf dan even aan,
en denk, heb ik mijn uiterste best gedaan.
Heb ik mijn gestelde doel gehaald,
of heb ik schromelijk gefaald.

Was ik wel de juiste vent,
alleen omdat je weer verkozen bent.
heb je als je zo in de spiegel kijkt,
in gedachten alles al bereikt.

Heb je misschien toch iets gedaan,
wat beter niet op papier kan staan.
Was jouw gas te weinig tegen,
staan jouw kiezers in de regen.

Ja, eigenlijk regent het dat het giet,
maar gelukkig weten ze dat nog niet.
Laat je kiezers rustig verder dromen,
jij was er zonder toch wel ingekomen.

Was je plaatsing hoog en droog,
dan hoeft dit verder geen betoog.
Jij hoeft niet verder meer te lezen,
er kan maar één de beste wezen.

Maar misschien is het toch wel fijn,
om lid van een echte club te zijn.
Daarom stichtte men vroeger het Gilde,
omdat men gegarandeerde vakmanschap wilde.

Ja, het Gilde stond voor echte kwaliteit,
dat was ver voor de OR zijn tijd.
Je kon als jij dat wilde,
voorgedragen worden als lid van het Gilde.

Je moest ontdaan van valse schijn,
een vreselijk goed en eerlijk vakman zijn.
Vakmanschap is een woord,
daar hebben sommigen nooit van gehoord.

Ze vinden het eigenlijk best fijn,
een gewone grijze muis te zijn.
Ze lopen gewoon in de grijze massa mee,
het is meestal ja en te weinig nee.

Het klinkt misschien een ietsje hol,
maar zo houden ze het langer vol.
Maar kom je ze tegen op het terrein,
verschijnt opeens die valse schijn.

Echt ik doe mijn uiterste best,
het ligt niet aan mij maar aan de rest.
Mijn volgende vraag is echt niet fijn,
zou deze OR,lid van het Gilde mogen zijn?

Het klinkt misschien wel iets frivool,
maar speel jij wel eerste viool?
Of zit jij veilig als de pest,
verstopt tussen de rest van het orkest.

Ook een triangel is een instrument,
wat jammer dat jij dat net nu bent.
Misschien was je liever grote trom,
of ben je daarvoor gewoon te stom.

Dan is je plaats wel achteraan,
maar dat is wel expres gedaan.
Als je de boventoon wilt voeren,
zul je wel je trom moeten roeren.

Maar misschien ben jij meer een dirigent,
omdat jij eigenlijk de beste bent.
Hij legt soms het hele orkest even stil,
omdat hij het triangeltje horen wil.

En dat is eigenlijk ook wel best,
want zonder triangel geen orkest.
Ja, dirigent dat lijkt je fijn,
maar wat als er geen componisten zijn.

Dan sta jij daar maar op jouw kist,
terwijl al jouw zwaaien inhoud mist.
Die componist is jouw achterban,
die jouw zwaaien inhoud geven kan.

Soms klinkt het hard, dan weer fluisteren,
je hoeft er alleen maar naar te luisteren.
Wees dan allemaal even stil,
om te begrijpen wat de componist nu wil.

Neem beste mensen alle tijd.
jullie raken de juiste richting kwijt.
Niemand is iemand zonder de ander,
het lukt alleen maar met elkander.

De moraal:
Vraag uw achterban wat ze verwacht,
en knok daarvoor uit alle macht.
Zodat de mannen en de vrouwen,
weer op de OR kunnen vertrouwen.

Nieuwjaars gedicht door: Simon

Tweeten