Gedichten

De laatste stuiver (de wolven komen)

Ik zag een verschijning in ’t maanlicht
terwijl ’t huilend tot de goden bad
niet lang daarna zag ik een stel ogen
en weerklonk een akelig gegrom
dat diep tot in de puntjes doordrong.

Uit ’t donker verscheen een eerste
met een koude blik, strak op mij gericht
terwijl ’t kwijl ongeremd uit zijn bek gutste.

Ik wist, als ik hier ontkomen zou
dan wacht een tweede troep of roedel
die mijn vlees verslinden zal
en ´t brood van mijn planken steelt.

Toch gooide ik m’n laatste stuiver
en met een laatste blik en frons
vluchtte ik door de dichte struiken
en liet hen bezeten en bedwelmd.

Overige gedicht door: Bas Scheffer

Tweeten