Gedichten

Florence

Een gestaltenspel van grote gebouwen
geeft onsterfelijk aanzien aan de stad:
slank, spits, plomp, breed en hoekig, glimmend of mat,
mild beheerst door koepels: zorgende vrouwen.

Handen, vol ontembare lust tot bouwen,
vinden dankzij koele wetenschap hun pad
naar metselwerk, machtig sterk of teer als blad,
overweldigend én verfijnd beeldhouwen.

Nauwe straten tussen hoge huizen
doen snel stappen, krimpen heldere dag.
Een deur knipoogt, toont vrolijke plavuizen.

Lange, smalle schaduw heeft streng gezag,
maar laat soms guitig stemgeluid suizen
van Pinocchio, die hier het leven zag.





Han Messie

Overige gedicht door: Han Messie

Tweeten