Gedichten

Indonesiscche levensvreugde

De morgen breekt aan
met gekakel, kinderpret,
geruis van palmen;
ver en verborgen klinkt zacht
maar onverstoorbaar de zee.

Bij late schemer
verschijnt schuchter een tjitjak,
kijkt schuw in het rond,
aarzelt zich te bewegen,
verdwijnt dan snel en beslist.

De karbouw ligt lui
in een rivier vol modder,
laat zich verwennen.
Het meisje naast hem ploetert,
maakt zijn huid al knijpend schoon.

Het dichte oerwoud
hangt luchtig over rotsen
waar diep gebrul klinkt
van wild beukend, stortend schuim
uit de wijde oceaan.




Han Messie

Overige gedicht door: Han Messie

Tweeten