Gedichten

Dom mensenkind

Oh jij olie, oliedom mensenkind,
die alles zo vanzelf sprekend vindt.
Die gewoon na elke nacht verwacht,
dat hij opstaat zonder ene klacht.
Maar geen enkele ochtend denkt,
wie hem die vreugde eigenlijk schenkt.
En als er eens een pijntje prikt,
zich meteen het schompes schrikt.

Ongemerkt werken de jaren door,
zelf merk je dat niet eens zo hoor.
Sta jij er eigenlijk wel eens bij stil?
dat het plotseling eens niet meer wil.
Heb jij die gedachte diep weggestopt,
ja, eigenlijk jouw leven uitgeschopt.
Je was zo verdomd lang oergezond,
maar je bent al jaren niet meer blond.

Maar voor je met verwijten begint,
denk eerst eens na dom mensenkind.
Wat heb jij met je tijd gedaan,
of is er teveel tijd verloren gegaan.
Was alles wat je deed in één keer goed?
zodat een tweede kans er niet toe doet,
Ach het zijn maar wat wilde kreten,
een soort aanslag op jouw geweten.

Steeds maar weer gezond opstaan,
tot het plots niet meer zo zal gaan.
En de dokter naast je bed komt staan,
met zijn stethoscoop in zijn oren aan,
U moet even heel diep adem halen,
ja, dat hoort zo bij dit soort kwalen.
En een stem die dan heel rustig zegt,
alles wat ik hoor is super slecht.

Dan nog een aller laatste zachte kreet,
je bent dood voordat je het weet
Afscheid nemen van Akzo kon je niet,
dat deed je nog het meest verdriet.
Heel veel mensen heb jij opgeleid,
van die taak heb jij je goed gekweten.
Vandaar dat de inhoud van jouw bureau,
gewoon in de container wordt gesmeten.

Nieuwe bezems vegen altijd schoon,
je vervanger krijgt meteen meer loon.
En nooit hoort men hem eens klagen
dat ze van alle gekke dingen vragen.
Hij stapt vrolijk fluitend de afdeling rond,
en klachten lapt hij aan zijn blote kont.
Eindelijk is het bij Akzo doorgedrongen,
Jij was een heel goede jongen.

Dan hangt Coby een bord boven de deur,
Dood is dood dus geen gezeur.
Alles wat hij kon, dat kunnen wij niet.
en dat bezorgd ons al genoeg verdriet,
Wij kunnen het niet langer verbloemen,
het is verboden zijn naam hier nog te noemen.
En wie het toch nog stiekem doet,
krijgt ontslag op staande voet.

De Moraal:
Nooit verwacht, stil gezwegen.
Na de dood pas eer gekregen.

Overlijdens gedicht door: Simon

Tweeten