Gedichten

Wie geen verdriet kent

Verdriet is een geven en nemen,
je moet meer nemen dan geven.
Verdriet is zo ontzettend groot.
Hoe moet iemand leven,
als hij het verdriet nooit vond?

Verdriet wil je verliezen
en is zo zwaar als lood.
Hoe moet men lood verwerken...
Hetzelfde als de dood?

Wie geen verdriet kent,
weet niet wat leven is.
Heeft een sluimerend beeld.
Denkt aan een sprookje in de lente
met mooie rose bloesem.

Maar mijn beeld van de "lente"
is zo roze nog niet.
Mijn eens zo mooie dromen,
vallen in 't verdriet.
Mijn blaadjes zijn te zwart,
mijn bloesem groeit niet meer.

Verdriet gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten