Gedichten

Blauwe plek

Alweer een verse blauwe plek
Dit keer op mijn been
Afkomstig van het hek
Dat schuurde langs mijn scheen

Soms één op mijn kuit
Door het haasten op de trap
Een blauw gekleurde huid
Echt waar, ik maak geen grap

Mensen denken misschien
Wie zou dat arme meisje slaan?
Want soms heb ik er wel tien!
Maar heb het allemaal zelf gedaan

Omdat ik uitblink in onhandigheid
En onoplettend staat te dromen
Raak ik mijn balans soms kwijt
Waarvan die blauwe plekken komen

Een verdwaalde paperclip
Een klein takje voor het hek
En die pechvogel, dat ben ik!
Met wederom een blauwe plek

Het ergste is die elleboog
Als ik de kastdeur daar mee raak
Met het pijngehalte o zo hoog
Dat gebeurt ook best wel vaak

Heb laatst antislip sokken gekocht
Een aanbieding bij van Haren
Maar vloog ook hiermee uit de bocht
Zinloos om die dingen te bewaren

Ik neem dagelijks het besluit
Nu doe ik overal een beetje van
Zodat die blauw gekleurde huid
Eindelijk eens genezen kan

Dat gaat goed een dag of twee
En dan doe ik mij weer zeer
Waar het fout gaat geen idee
Ik ben bang dat ik er nooit van leer.

© Marian van Zwienen. 2015

Vrolijke gedicht door: Marian van Zwienen

Tweeten