Gedichten

Mentaal vertrek

Daar staat ze, een koffer in haar handen.
Wat ben ik trots op haar.
Ze volgt haar passie
en maakt haar droom waar.

Een vliegtuig naar een onbekend gebied.
Ze doorbreekt een vicieuze cirkel.
Tranen zullen komen,
maar opgeven doet ze niet.

Mijn trots is onbeschrijflijk.
Ze had een zware tijd.
Elke dag maar weer;
in een uitzichtloze strijd.

De mentale kooi waar zij in vastzit,
maakt ze nu zelf vrij.
Een grote uitdaging.
Ze is werkelijk een topper, een kei.

Wat ben ik gelukkig.

Bella 2015

Liefdes gedicht door: Bella

Tweeten