Gedichten

Bejaard steeds sterk

In de jonge jaren
van de twintigste eeuw
verkoopt de meubelmaker
voldaan zijn kapstok
van donkerbruin hout
waarin een spiegel glanst
aan twee trouwlustigen

gedurende heel het leven
van de beide geliefden
houdt de kledingdrager
aan zijn sierlijke booghaken
jassen en hoeden
die de tijd doet verschijnen
en later verdwijnen
nieuwe gewaden
tonen trots hun aanzien

het echtpaar woont tenslotte
in een bejaardentehuis
waar het meegereisde bezit
steeds aan de wand prijkt
na het vredige verscheiden
mag hun zoon het
in zijn woning hebben
koestert deze aanwinst
als een teer juweel

kleinzoon en diens vrouw
denken er voortdurend aan
dat oude erfgoed
zachtzinnig te belasten
gedenken ingetogen
reeds honderd jaren dienst.


Oktober 2022.





Han Messie

gedicht door: Han Messie

Tweeten