Gedichten

Alles gaat voorbij

Een adem in de ochtendnevel moedeloos en zwaar.
Verloren dagen voorbij en stemmen die schreeuwen.

Eeuwen gaan voorbij, oneindig, maar de adem stokt
op een dag.
Vergeten alle wezens, alle dingen, het verdriet,
ook die lach.


Niets is er nog van dat alles, maar men plant
zich voort.
De adem gaat door evenals vulva en fallus.
Mens van vlees en bloed, roze en lichtblauwe
kaartjes en de witte zwart omrand.

Geboorte en dood een vicieuze circel, een leven
lang.
Het gaat voorbij, alles gaat voorbij, onver-
biddelijke natuur, maakt geen verschil in rang of
stand.

Levens gedicht door: martin valk

Tweeten