Gedichten

Elke dag de zon

Slaperige ogen door een kier van het gordijn,
de zon in mijn gezicht.
Koffie kan ik goed gebruiken en heb mijn blik
op het keukenkastje gericht.

Even later in de kamer een slok van dat donker-
bruine vocht, een sterke bak, dan moed verzamel-
en voor de dag.

Immers de zon schijnt, ik kijk naar buiten en
in die zacht gele circel vertoon zich een lach.
Hoeveel hindernissen kan ik doorstaan?
Nu niet langer mijmeren, het is tijd om te gaan.

En aan het eind van de dag blijkt; Het komt zo-
als het komt en het gaat zoals het gaat.
De circel is weer rond, net als de zon en einde
weer begin zoals de dag begon.

Levens gedicht door: martin valk

Tweeten