Gedichten

Hazenpad

Als de vragen krioelen
zonder eigen vaste plek
de intentie van het voelen
met een laagje wordt bedekt.

je de zóveelste schuine grap
niet eens meer kan vertalen
en zelfs op het hazenpad
in vluchten zou verdwalen.

dan kan je door de bomen
het bos niet meer ontdekken
waardoor alle mooie dromen
verdwijnen en vertrekken.

waar kan je dan terecht?
in het doolhof onbekend
je dwaalt, je huilt en vecht
omdat je niet weet waar je bent.

blijf jij sterk en dapper hopen?
ondanks vlagen pech en pijn
dat steeds het zelfde rondje lopen
je straks brengt....
waar je wilt zijn?

© Marjanekke. 2015

Levens gedicht door: Marian van Zwienen

Tweeten