Gedichten

Zielenpijn

Krassen op je ziel,
door mensen aangebracht.
Je kunt ze gewoon niet zien,
maar ze zijn er dag en nacht.
Krassen aangebracht in een vlaag,
maar de genezing verloopt traag.
Een mens moet dus gaan leren,
zich tegen krassen te verweren.
Want die ze heeft aangebracht,
moet je weten,
is het allang weer vergeten.
Die ligt elke nacht gewoon te pitten
en jij blijft met je krassen zitten..
Rechtop in je bed,
omdat de krassen op je netvlies zijn gezet.
De slaap wil maar niet komen,
de krassen zijn er in je dromen.
Men zegt dromen zijn bedrog,
maar bij ontwaken, zijn de krassen er nog.
Heel langzaam aan zullen ze vervagen
en we leren ze te dragen.
Lidtekens aan de buitenkant,
vervagen op den duur door de zon
en de huid verhard.
Zo ook gaat het met zielenpijn,
ja, ook het vervagen.
Het grote voordeel daarvan is,
dat we de nieuwe krassen,
dan beter kunnen verdragen.
Maar eigenlijk is dit ijdele hoop,
want de eerlijkheid gebiedt,
ik lig nog steeds,
met mijn eigen krassen overhoop.

Levens gedicht door: Simon

Tweeten