Gedichten

100 jarige oorlog

Haar kind en haar man
Geroepen om hun land te verdedigen.
Tranen vloeiden, maar het moest.

Ze waren onwetend wat komen zou
Eens aan het front viel hun mond open.
Bloederige wonden
Afgebonden stompen
Schreeuwend van pijn
Dat zou misschien hun lot kunnen zijn.

Ze voelden de kogels fluiten langs hun oren
Tot één zich door de schedel van de jongen boordde.
De aarde dronk zijn bloed.
Hij zonk weg in het slijk.

Het water spoelde het bloed wat weg
Een beetje gezicht was zichtbaar
Maar helaas niet meer herkenbaar.

De moeder kreeg een brief zoals alle andere moeders
Uw zoon is gesneuveld aan het front
Hij heeft gevochten voor zijn vaderland.

In stilte is haar hart blijven bloeden,
Haar man kwam ook niet terug
Twee dierbaren verloren aan het front
Maar zij was ook dood met haar verdriet.

Actualiteits gedicht door: clairevanfleteren

Tweeten