Gedichten

Handen

Mijn handen waren de eerste die jouw tere huid aanraakte
toen je het levenslicht zag.
Mijn handen waren de eerste die jou over je hoofdje streelde.
Zij hebben een bloedband gecreëerd die nooit meer los kan.

Die zelfde handen hebben je leren voedsel aanvaarden,
hoewel dat het je het niet altijd graag had.
Mijn handen hebben uw tere luierhuid aangeraakt,
dan lachte je putjes in die kleine wangetjes.

Ik nam je kleine handjes in mijn groot mensen hand,
je wist dat je die gerust mocht aanraken.
In je kleine hartje was moeder aanwezig.
In mijn hart was jij aanwezig.

Ik streelde je door je haren, gaf je een schouderklopje.
Die handen hebben je leren leven, zoals je nu bent.
Ik nam je op en zei troostende woorden bij het wenen,
je traantjes verdwenen en uw mondhoekjes trokken zich op.

Die handen zijn nu nog altijd dezelfde
maar jij bent niet meer het kind.
Met pijn in mijn hart moest ik je los laten,
je eigen leven laten zoeken.

in nood, zijn mijn wassende handen daar terug
om klaarheid te brengen en weer je tranen te drogen.
Ik sta dag en nacht aan je zij, ik droom de waarheid
Mijn kleine ukkie, is nu een individu geworden.

Kinder gedicht door: clairevanfleteren

Tweeten