Gedichten

De Djin

ze liep op de gekste tijden op straat
ja, zelfs in het holst van de nacht.
bij het ochtendgloren zag men
haar , ze verbrandde kleren op het
erf , schreeuwend tegen kinderen
op weg naar school

de mensen in het dorp begrepen al vlug
dat de djin bezit van haar had genomen.
blijf uit haar buurt waarschuwden bange
ouders hun kinderen…laat haar niet dicht
bij je komen.

want het gevaar dat de djin het lichaam
van de vrouw zou verlaten en het kwaad
bezit nam van iemand die vlakbij stond ?
dat was in het verleden ontelbare keren
gebeurd

het was jammer want al was ze oud , tóch
had het een weduwnaar behaagd en haar
ten huwelijk gevraagd. zo nam hij beider
eenzaamheid weg en zijn bed zou ook
weer lekker warm zijn

( niet onbelangrijk )

maar toen het de man duidelijk werd dat ze het
kwaad in zich droeg, blies hij de bruiloft
af…want als de djin je te pakken had
dan betekende dat enkel ongeluk

hij nam wel een extra deken

opgelucht was hij.…en de vrouw? die draaide
helemaal door. ze liet zich midden in het dorp zo
maar op de grond vallen, speeksel vloog uit haar
mond.…eenmaal uitgeraasd liep ze terug naar
huis , voor even had ze rust in haar lijf.

de djin ?

de djin sluimerde , hield zich op de achtergrond
alle rituelen en gebeden mochten niet baten.
want de djin bleef in haar en heeft haar tot de
dood niet meer verlaten.

Overige gedicht door: Fairouz

Tweeten