Gedichten

Nut van een Fout

Tranen stromen, tranen gaan vinden nu hun baan,
Stom was ik luisterend naar mijn hoofd dan gebeurt toch nooit wat hij beloofd
Luister naar hart was beter naar mijn part
Oh zo dom dat ik dat vergat
Dus nu verdoofd, verdwaald en verward
In een labirint, maakt niet uit wat jij daar van vindt
Ik zit er wel in mijn eigen spel,
Nogal in de knel.
Oh zo dom dat ik dat vergat
Zwart is de kleur van de nacht de kleur van de dood en de kleur van de (be)rouw
In mijn boek zit een vouw
Ik sla de bladzijde om en begin opnieuw
Oh zo dom dat ik daar niet eerder aan dacht
Maar zo simpel is dat niet als die ander dat ook vergat
Ruzie om niets of ruzie om iets, gezeur omdat?
En jij heb jij je zelf vergeven tussen deze regels door
Nee galmt het in koor
Door mijn hoofd door mijn hart en door mijn ziel
Opnieuw Opnieuw Opnieuw
Dansen tussen tijd en rijk
Dansen tussen spijt en verwijt
Dansen tussen gratie en verachting
Dansen tussen hoofd en hart
Dansen tussen mijn tranendal
Dansen tijdens mijn val
Naar beneden naar de start
Oh zo dom dat ik dat vergat
Maar waarom dom waarom niet slim?
Dus nu zonder oordeel en zonder dim
Zoveel wijzer sinds die val, nu begint de klim
Klim terug naar het Begin
Maar niet voor niks al vraag je t mij
Nu zo langs mijn hersenbrei
Ben nu al rustig en nu weer kalm
Ben benieuwd naar wat deze val
me brengen zal

Verdriet gedicht door: Flora-Noelle

Tweeten