Gedichten

Negentig

De jaren kerven meedogenloos
Groef na groef in je gezicht
Er is geen halt aan deze sloop
Door de loop der tijd verricht

Wat rest is een schim
van een eens zo mooie meid
Je bent nu oud en mager
vermalen door de tijd

En ook je mooie lokken
zijn verdwenen en geroofd
Wat groeit en is gebleven
is het grijze spinsel op je hoofd

Jouw plaat blijft alsmaar spelen
,steeds dezelfde muziek
Het gaat na een tijd vervelen,
je wordt gewoon antiek

Een voor een vielen je vrienden
maar jij bleef overent
Als een levend standbeeld,
dat hun vriendschap heeft gekend.

Het leven wordt zo eenzaam ,
daarom bidt je elke nacht
Laat mij maar niet meer opstaan
als de hemel op mij wacht

Levens gedicht door: frits

Tweeten