Gedichten

Noodlanding

De meeuwen krijsen van verdriet en bomen
zien paars van ergernis.
Alleen groen is de weed die wij roken.

De wolken zakken langzaam op een dorre
aarde en de hemel geleid onze gedachten.
Terwijl aan de hemelpoort engelen met ge-
broken vleugels weliswaar op ons wachten.

Want zij zijn geland ( uit nood ) op het aardrijk.
Het park is groener, de meeuwen en wij zweven
voor even, terwijl de zon schijnt.

Alles is nieuw, niets meer oud en wordt bedekt
met een dun laagje goud.

Levens gedicht door: martin valk

Tweeten