Gedichten

Leven met verdriet

Waarom besta ik?
Wat is daarvan het doel?
Als je eens wist hoe ik me voel!

Mijn grootste wens is;
geen pijn meer,
en geen verdriet
Ik hou me steeds groot,
en huil alleen als niemand het ziet
Maar soms breek ik,
al in de tram naar huis,
Ik wend dan mijn blik af,
hopelijk ben ik snel thuis

Hoe moet dat verder?
Ik ben nog niet zo oud,
maar mijn verdriet darentegen,
telt aan jaren in duizendvoud

Verdriet is als een parasiet,
eenmaal genesteld,
verlaat het je lichaam niet.
Het beheerst je leven, je lijf, je stem,
Hoe kan ik zo doorgaan? Waar zit de rem?

Snap je dan nu,
dat ik in het niets wil verdwijnen?
in plaats van de komende jaren,
achter mijn computer weg te kwijnen?

Verdriet gedicht door: Judith

Tweeten