Gedichten

Meisje met de pop

Het meisje speelt nog met haar pop.
Achter een steeds zwaarder wordend gordijn.
Achter het raam niets bijzonders meer te vermelden.
Dan miezerigheden.

Ben ik de blaadjes die de wind, oh kinderwolk wil afblazen? Of ben ik het vrome takje wat mee moet buigen?
De arme bloemetjes doen het niet meer buiten.

Nu geef ik de helemaal groene planten water voor een koud raam.
Het meisje spelend met de pop zie ik niet meer.
Ze loopt in de miezerigheden van buiten.
De gordijnen sluiten nu en de planten drinken zachtjes en zoet het regenwater uit de pijpestelen van buiten.

Het meisje komt thuis, haar haartjes nat,
een hagelsteen in haar schortje opgevangen.
Ach het deed niet zeer.
Ze heeft zojuist anijsblokjes gekocht voor in de warme melk.
Bloemen mooi en kleurrijk vond ze niet meer.

De gordijnen zijn gesloten al.
Meisje gaat naar haar bed.
Ze droomt over Smokey de pony en van de verkouden grote hond voor het ziekenhuis van de lieve mensen

Oma wast haar voeten in een koude teil en dat is het laatste wat ik hoor.

© Cornil

Vriendschaps gedicht door: cornil

Tweeten