Gedichten

Laatste beetje geluk

De eerste zonnestralen maken mij wakker
Voelde mij vergeleken met gisteren nog veel zwakker
Ik moet niet meer zo laat naar bed toe gaan
Want ik zal daardoor alleen nog maar slechter op mijn benen gaan staan

De zon staat op mijn gezicht
Het is warm, ook al heb ik de gordijnen dicht
Mijn voeten tasten nu de koude vloer
De rillingen schieten mijn lichaam door

De treden onder mijn voeten kraken
Terwijl mijn handen de leuningen raken
Ik zet de douche aan, mijn lichaam warmt zich op
Na die weldaad voel ik mij weer helemaal top

De trap is nog steeds zo koud, als ik weer naar boven loop
Mijn lichaam voelt zich goed, zit niet meer in de knoop
Met weinig moeite open ik mijn gordijn
Deze dag is nu al zo fijn

De geur van vers gebakken brood komt mij tegemoet
De aanblik van wat mij te wachten staat doet mij nu al goed
Ik open de deur en zie wat ik al had verwacht
Mijn lieve kinderen hebben al aan mij gedacht

Tommie, onze hond ligt nog op een oor
Dat geeft niet, hij had een zware avond hoor
Ik ga aan tafel zitten en ik eet mijn brood en drink mijn thee
Ik geniet van de ochtend, het zit mij even mee

Nadat ik mijn tanden heb gepoetst en mij heb geschoren
Loop ik naar beneden en open ik de deuren
De warme winterzon piekt naar binnen
De stralen weten mijn huid te vinden

Mijn schoenen betasten het sneeuw in het land
Het land, dat nog door nevel is omrand
Ik voel de kou om mij heen
Maar van binnen ben ik kalm en rein

Nu in deze tijden is het zwaar
Voel mij soms verschrikkelijk en naar
De pijn vloeit soms door mijn lijf
Ik zal deze ziekte niet overleven, dat staat buiten kijf
Maar nu, op deze mooie dag krijgt niemand mij meer stuk
Deze mooie dag geeft mij net dat beetje laatste geluk

Ziekte gedicht door: Alex Boelens

Tweeten