Gedichten

Luchtkasteel

waar is die liefde nu, die waar je altijd over praat,
de zoetgevooisde woorden in zijn oor
waar zijn je dromen, je verlangens,
het koude, lege bed kan je niet verwarmen

vertel het me nu maar,
ik weet hoe je snakt naar die uitgestoken hand
schenk ons wat wijn, dan gaan we praten,
daar, op de trappen van de ruïnes van je zelf gedroomde luchtkasteel

je vindt het leven oneerlijk van achter je masker
je doet je zoveel sterker voor dan je bent
-ik zie toch hoe je tranen langzaam over de trappen rollen-
waar is ze nu die liefde? je bent er toch zo aan gewend?

hier, op de puinhoop van je zelfgebouwde luchtkasteel
besef je, ook jij bent maar een mens
ook jij krijgt, net als iedereen, in het leven je deel
en soms is dat leven hard, krijg je niet zo veel

zoek dan naar nieuwe kansen en laat je luchtkasteel voor wat het is
het is toch maar gebakken lucht, illusies die je niks opbrengen
ga weg en leef, je weet maar nooit
misschien heeft dat leven wel meer te bieden dan tranen en verdriet

want zielenpijn hoeft echt niet voor eeuwig te zijn

Verdriet gedicht door: Fairouz

Tweeten