Gedichten

Levenslang onschuldig

Geluiden van natuur
galmen in haar ziel.
Haar bleke lichaam,
kwetsbaar en fragiel.

Lopend naar het water,
haalt ze herinneringen op,
met stiekem, af en toe,
een glimp van later.

De mistige lucht
zuigt zich in haar lichaam.
Als de alleenstaande boom in het veld,
zelfstandig en eenzaam.

In de verte, heel vaag,
staan mensen met hakbijlen.
Een nare rilling,
gevoelens van vlucht en omzeilen.

Een klein diertje aan de overkant,
kijkt haar recht aan.
Ze herkent zich in het beestje;
het lot van een zwakker bestaan.

'De sterkere zullen overleven'
En de onschuldige
zal het altijd op moeten geven.
Ze blijft afgedwaald beven.

Bella - 2016

Overige gedicht door: Bella

Tweeten