Gedichten

Begraven tranen

Als tranen zijn begraven
onder aangepast gedrag
zal verdriet voorzichtig vragen
wanneer zij naar buiten mag.

jouw masker deed het woord
in de plooi en onbevlekt
zoals het in de regel ‘hoort’
emoties stevig toegedekt.

tranen die niet mochten
branden enigszins verward
omdat zij gulzig vochten
met de echtheid van het hart.

ze zijn nu plotseling vrij
krijgen ruimte en een plaats
ik durf bij jou en jij bij mij
we mogen voelen zonder haast.

laat verdriet er zijn
het is er met een reden
de klanken van de pijn
is het geluid van jouw verleden.

je hoeft je niet te schamen
laat emoties gaan
ik omhels jouw tranen
want zij mogen nu…
bestaan.

© Marjanekke

Levens gedicht door: Marian van Zwienen

Tweeten