Gedichten

Gemis

Zo ver weg, maar toch zo dichtbij.
De afwezigheid van de emotie, het gevoel van een kerend tij.
De trillende grond onder mijn voeten, de breuk in de hemel boven mijn hoofd.
Het donker nadert, mijn omgeving door iedereen gekloofd.

Door de dichte mist is niets meer zichtbaar, daarbij verdwijnt mijn tast.
Door het gebrek aan jou, zie ik nu het heldere contrast.
Langzaam reik ik naar het oneindige, de troebele zee.
Jankend als wolven, het alleen zijn, het idee.

Nimmer zag ik niets, proefde ik niets en voelde ik niets.
Niets zo duidelijk als nu.
Nu alles mij ontnomen is.
Het gebrek aan jou, da’s mijn gemis.

Levens gedicht door: Tim de Jonge

Tweeten