Gedichten

Twijfel

Een donker gevoel verstijft mijn lichaam.
Een zielloze leegte onder mijn huid kruipt,
doolt en vervliedt.
Niets dat mij kan behagen en gedachten zin-
loos van aard die aan mij knagen.

Tranen zwijgen aldoor ver verscholen achter
mijn ogen.
In een niemandsland dwaal ik en verberg me-
zelf tussen flarden van gevoelens die onken-
baar blijven, waar ik ook ga.

Ik tast in het duister als een blinde voor wie
grenzen vastgelegd lijken.
Een horizon ver weg van mij ligt in het ver-
schiet.

Harmonie spreidt zich uit en geluk lacht mij
toe, maar vol twijfel zie ik hoe dit sprekend
beeld een waas werpt op de wereld waarin ik leef.

Levens gedicht door: martin valk

Tweeten