Gedichten

Werken in de armoede

Daar loop je dan, helemaal alleen
Geen huis, geen eten en geen liefde.
Het doet me pijn je zo te zien.
je kijkt me aan met je grote bruine ogen.
Ogen vol verdriet en pijn.
Je hebt verdriet, maar laat dit niet merken.
Elke keer tover je weer een lach op je gezicht.
Het liefste pak ik je vast om je te laten weten dat het oke is
dat je huilt en dat je niet alleen bent.
Dat er iemand is die om je geeft.
maar dan is het tijd, tijd om je te laten gaan.
Tijd voor mij om weer naar de rijkdom terug te gaan.
Met een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen .
Daar ben je dan, helemaal alleen.
Wachten totdat er we er iemand is die bij je komt
En je even weer vast pakt om je te laten weten dat
je er niet alleen voor staat.

Overige gedicht door: Joyce01

Tweeten