Gedichten

Mijn vroegere hoofd

Ik was een nul .
Een niemand.
Ik was een gat.

En toen voelde ik mij al schreiend van de pijn een nul.
Een niemand.
En een vies gat.

Nu heb ik gelukkig weer een hartje.
Hoewel ik niet meer kan denken in mijn hoofd.
Dioor de zonden van mij vroeger.
Ik heb spijt.
Maar de darm uit mijn maag is naar boven gejklommen en is in mijn hoofd gaan wroeten.

Mijn kussen met mijn mond was zonder liefde en zonder genegenheid.
Daarom heb ik nu een teken der voelbare schande voor mij op mijn hals.
Waar het hoofd was op mijn hals zitten nu mijn tweede paar billen.
Dat is de straf van God voor mij en ik krijg nog zwaardere straffen ook voor anderen.
Ik draag het met steeds meer zoetheid
Waar mijn mond slecht was zit nu een vervuilde anus.
Ach ik schrei om mijn begane zonden
Nu de voorzienigheid heeft mij een bed geschonken.

Ik ben weer van iedereen gaan houden.
Maar mijn billen gaan niet zomaar weer van mijn hals.

Ik heb gelukkig weer klein hartje.
En zachte rondingen.

Verdriet gedicht door: cornil

Tweeten