Gedichten

De machthebber

Hij grijpt zieltjes uit de lucht,
veruïneerd hun reputatie
met elk onzinnig gerucht.
Hij misleidt de zwakke schakel
en dempt het geblaf.
Sluw en onherkenbaar,
maakt hij zijn slachtoffers af.

Op de plekken, waar hij zich bevindt,
kleuren de wolken zwart.
Hij voelt plots, tijdens het werk,
intense kloppingen van het hart.
De symboliek vertelt hem
zijn foute handelswijze in het leven.
Hij voelt daadwerkelijk, diep van binnen,
dat God dit hem wil meegeven.

Toch neemt hij de moeite niet
om ernaar te kijken.
Hij negeert zijn boodschappen
en gaat gewoon weer verder,
zijn secretaresse afzeiken.

Zelfvoldaan stapt hij in zijn dure Mercedes
en spuugt zijn kauwgom
in de handen van de parkeerwachter.
Hij wil zijn eigen stem kunnen horen
en zet daarom de radio zachter.

In zijn penthouse, proost hij
op zijn materiële succes
en vermaakt zich
met de derrière van een privé-danseres.

S'nachts ligt hij in bed
en peinst heel de nacht.
Het besef komt dan tot hem,
dat niet de machthebber,
maar de genegene het laatst lacht.

Levens gedicht door: Bella

Tweeten